Wieś powstała w XVII w. na terenach objętych wcześniejszym osadnictwem, ale później spustoszonych. W 1605 r. postawiono drewniany kościół. Powtórnie wieś lokowana w 1610 r. przez starostę Wejhera wraz ze sprowadzeniem do opuszczonej wsi kolonistów niemieckich. Ziemie te należały do zakonu kartuzów. Do końca ostatniej wojny większość mieszkańców stanowili Niemcy. Za ich czasów działał tu hotel z restauracją „Pod Wieżycą”, obecny budynek Kaszubskiego Uniwersytetu Ludowego. Na miejscu starego kościoła powstał nowy. Wybudowano w 1882 neoromański, protestancki (do 1928r.), kościół (istniejący do dziś) z cmentarzem na zachodnim krańcu wsi (pod lasem). W obecnej restauracji „Pod Wieżą” mieściła się kaplica katolików. Koło wspomnianego wcześniej cmentarza znajduje się pomnik 10-ciu mieszkańców wsi zabitych przez nazistów w 1944r.
Układ przestrzenny
Duża wieś placowa ze stawem pośrodku. Na placu zachowany kościół z częścią zabudowy historycznej. Część siedlisk zlokalizowano przy drodze przecinającej u nasady placu główną drogę wiejską.
Zabudowa
Zabudowa wsi w przeważającej części historyczna lub utrzymana w tradycyjnych formach. Wśród obiektów historycznych wyróżnić trzeba piętrowy dom o podwyższonej ściance, jednopiętrowy dom małomiasteczkowy z czerwonej nietynkowanej cegły, narożną dawną karczmę, dom z czerwonej nietynkowanej cegły z podwyższoną ścianką kolankową i tzw. erklem.
Wśród obiektów użyteczności publicznej zwraca uwagę szkoła wzniesiona według dawnych projektów rządowych a przede wszystkim kościół protestancki. Budynek wzniesiony z czerwonej cegły z transeptem i półkolistym prezbiterium oraz wieżą od zachodu. Zachowały się również pozostałości cmentarza ewangelickiego z 2 poł. XIX w.
Układ przestrzenny i wartości krajobrazowe zachowane bez większych przekształceń. Obiekty materialne w części zachowane w dobrym stanie technicznym, pozostałe zdekapitalizowane.
Fot. Przemysław Jahr / Wikimedia Commons, Public domain, via Wikimedia Commons